We zijn er altijd al geweest, de mensen die erbuiten vallen. Maar we vielen er niet altijd buiten. De wereld is groter dan Nederland en Europa maar toch was onze leef- en belevingswereld kleiner dan de wereld waarin we verkeerden.
Op het moment dat Europeanen de oceaan overstaken - in eerste instantie om in India terecht te komen - ontmoetten ze een onbekend continent waarvan de inheemse bewoners ‘Indianen’ werden genoemd. Hollanders brachten onder andere het christendom mee met het idee dat de wereld bestond uit mannen en vrouwen en er niets anders bestond dan dat. Dat concept was vreemd bij de Inheemse bewoners. Hun wijzen en genezers bevonden zich veelal in een gebied buiten man, vrouw en heteroseksueel. Het was binnen hun cultuur buitengewoon om als man van mannen en als vrouw van vrouwen te houden, en als geboren mannen en vrouwen je anders te identificeren, kleden en gedragen dan het geslacht waarmee je geboren was.
Ook in andere landen die gekolonialiseerd werden de gelovige westerlingen geconfronteerd met mensen die buiten ‘het gewone’ vielen maar ze waren er altijd al. De concepten die de westerlingen de inheemse volkeren oplegden veroorzaakten veel leed, zowel qua gender als geaardheid. Voor die tijd waren de buitengewone mensen actief onderdeel van de maatschappij, vaak in religieuze of politieke functies, als raadgevers, kunstenaars en leraren binnen de inheemse bevolkingsgroepen.
Het is de Pride beweging geweest en daarvoor de mensenrechten- en vrouwenbeweging die eigenlijk die buitengewone mensen weer gewoon hebben gemaakt. In Nederland was het het Cultureel Ontmoetingscentrum (COC) die speciale aandacht vroeg voor buitengewone mensen om als gelijkwaardig behandeld te worden. Tegenwoordig zijn LHBTIAPQ+ mensen voor de wet gelijkwaardig en dit is zelfs in Artikel 1 van de Grondwet opgenomen. Hierdoor is onze maatschappij op weg naar een inclusievere versie van zichzelf. Degenen die eerst buiten stonden, de buitenstaanders, kunnen nu midden in de maatschappij staan. Voor de wet is al veel geregeld maar qua mentaliteit hebben we nog een weg te gaan: een land met buitengewone bewoners. Laten we het buitengewone koesteren.
Door Morgana Hoornweg
Commenti